ไม่ใช่เรื่อง 2 มาตราฐาน แต่คือ "ทำอะไรตามใจคือไทยแท้"

สองสามปีก่อน ท่านบอกเศรษฐกิจไม่ดีตลาดบ้านและอาคารสร้างเองมีมูลค่ากว่า 8,000 ล้าน

มาปีนี้ ทั้งที่เศรษฐกิจดิ่งเหว พอรัฐออกมาตราการทางภาษีเพื่อกระตุ้นกำลังซื้อ อยากมีส่วนร่วม ท่านรีบเคาะกะลา(ราคา)บอกว่าตลาดนี้น่ะมันตั้ง 50,000 ล้าน (นะครับท่านรัฐมนตรี)

ไม่กี่ปีก่อน บอกว่าเมกกะโปรเจคเป็นแหล่งคอรับชันของนักการเมือง ต้องระมัดระวัง

มาปีนี้ ไม่ต้องระวังต้องเร่งมันเข้าไป ไอ้รถไฟฟ้าสายโน่นสายนี่(เดี๋ยวตกรถ) เพราะก่อสร้างคือการกระจายรายได้สู่รากหญ้า

ไม่กี่ปีก่อน บอกว่าเมืองไทยมีต้องมีสองสนามบินเหมือนประเทศอื่นๆ ทิ้งดอนเมืองทำไม จัดไปอย่าให้เสีย

มาปีนี้ ย้ายกลับแล้ว การบินไทย (ก็มีสองที่มันไม่สะดวก) สายการบินอื่นต้องกลับด้วยนะ(เอ้อ)

คนนึงบอก ไม่เอาแล้ว เข็ดแล้ว เชื่องแล้ว เลิกแล้วการเมือง
คนคนเดียวกัน ยังไม่ทันข้ามวันข้ามเดือน ออกมาปลุกม๊อบ

คนนึงบอก ไม่ยุ่งการเมืองเพราะยุ่งไม่ได้
คนเดียวกัน ยังไม่ทันสัมภาษณ์จบ บอก“ผมเชียร์”

ไม่กี่เดือนที่แล้ว คนนึงไม่เห็นเดือดร้อน ไม่เห็นพูดว่าการชุมนุมเป็นเรื่องไม่ถูกต้อง เวลาเคลื่อนตัวไปโน่นมานี่ ไปยึดสนามบินก็ไม่เห็นว่าอะไรหรือออกความเห็นอะไร

มาปีนี้เค้ายังไม่ทันทำอะไร เอาทหารมารอเป็นกองพัน รีบออกมาดักคอว่า อย่านะ อย่าทำผิดกฏหมายนะ ต้องรักษาความสงบนะ เพื่อบ้านเมืองนะ อย่าทะเลาะกันอีกนะ พูดออกที่วีเป็นวรรคเป็นเวร

“ประวัติศาสตร์เขียนโดยผู้ชนะ” มันก็ไม่ได้ต่างอะไรกับ “ผู้ชนะคือผู้กำหนดเกม”

ก็ยอมรับกันเถอะครับว่าละคอนเค้ามีไว้ดูเพื่อความบรรเทิง

พวกท่านก็เหมือน นักแสดงที่ว่ากันไปตามบท ไม่ต้องใช้สมองอะไรมาก
พวกผมก็เหมือน คนดู ที่ก็รู้อยู่แล้วว่าละคอนหลายเรื่องก็ซ้ำไปซ้ำมา พอเดาได้ แต่พวกผมก็ดูเอามันส์
พวกท่านก็เล่นกันไป พวกผมจะรอดู

แต่รู้มั้ยครับ เดี๋ยวนี้คนดูเค้าไม่โง่และแยกแยะออกนะครับ ว่าอะไรเป็นอะไร