“รู้สึกว่าเงินเดือนน้อย รายได้ไม่พอใช้”
เรื่องจริงคือไม่มีใครหาเงินพอใช้นะครับ พูดให้เข้าใจอีกทีคือไม่มีใครในโลกรู้ว่าคำว่า"พอ"คืออะไร คือ"จุดไหน" คือ"เมื่อไหร่"
“รู้สึกขาดความรัก”
นายรักและโปรดปรานคนอื่นมากกว่า (รู้ได้งัย อาจเป็นคุณก็ได้) เพื่อนรักและชอบคุยคนอื่นมากกว่า เพื่อนหักหลัง (รู้สึกระแวง จะถูกหักหลัง)
“รู้สึกว่าแผนก หรือฝ่ายของตัวเป็นลูกเมียน้อย”
ฝ่ายโน้น แผนกนี้ได้อะไรเยอะกว่า ที่ทำงานดีกว่า ได้ของใช้ โบนัส ค่าตอบแทนดีกว่าทั้งๆที่ทำงานน้อยกว่า (โอย เลิกคิดแบบ"เด็กๆ"แล้วรู้จักโตซะทีเถอะ)
“รู้สึกว่านายซาดิสต์”
(บ้าสั่งงานเหลือเกิน มาทำเองมั่งสิวะ) นายทำตัวเป็นเด็ก เอาแต่ใจ สั่งงานแต่ไม่เคยสอน ไม่เคยบอกว่าทำอย่างไร ใจเย็นๆครับ ลองเช็คอัตราการว่างงานดู ตอนนี้เฉลี่ยเมืองไทยอยู่ที่เกือบ 5% แยกย่อยเป็นอุตสาหกรรมต่างๆตัวเลขยิ่งสูง (เรื่องบางเรื่องก็เลือกมากไม่ได้นะ)
“รู้สึกว่างานเยอะ เวลาน้อย”
อะไรมันจะแย่ขนาดนั้น แล้วรู้จักวางแผนหรือยัง หรือคนอื่นทำไม่ได้ เราก็เลยต้องทำไม่ได้ไปด้วย แล้วคนอื่นน่ะมันคิดเหมือนเราหรือเปล่า
“รู้สึกเริ่มเข้ากับเพื่อนร่วมงานไม่ได้”
แหม.. เรื่องแบบนี้ก็เกิดกับทุกคน ปนกันไปทุกที่ จะไปคิดทำไม ปรับตัวสิครับ อย่าเอาตัวเองเป็นที่ตั้ง
“รู้สึกพูดอะไรไปผู้บริหารไม่ฟัง”
รู้มั้ยครับผู้บริหารก็มนุษย์ มีเรื่องอื่นทำในชีวิตเหมือนกัน บางบริษัทก็บริหารโดยคนดี คนเก่ง บางบริษัทก็บริหารโดยพวกผู้บริหารที่แย่ๆ (ถึงแม้อาจจะเก่ง)
ลองดูสิครับ ถ้าเราเจอประสบการณ์ หรือเริ่มมีความรู้สึกแบบนี้สักสองสามข้อแล้วสู้ไม่ไหว ก็ลองหางานใหม่ เมื่อลองเปลี่ยนงานแล้วไม่เจออีก แสดงว่าไอ้บริษัทเก่านี่มันแย่ อาการหนักแล้ว ปล่อยให้มันเจ๊งไปเถอะ แต่ถ้าเปลี่ยนงานแล้วก็เจอเรื่องเดิมๆอีก แสดงว่าปัญหาอยู่ที่ตัวเราเอง และอย่าหาเรื่องเริ่มต้นความรู้สึกที่ไม่สร้างสรรค์แบบนั้นอีก
คิดมากก็ปวดหัวปรับตัวดีกว่า (จะได้ไม่ต้องเครียด ปวดหัว)
ทุกอย่างอยู่ที่ใจนะครับ
