เผลอปุ๊ปเดียวผมมามิลานได้สองสามวันแล้ว ปลายหนาวต้นซัมเมอร์แบบนี้อากาศเปลี่ยนฝนตกกระหน่ำทุกวันครับ เป็นอะไรที่แปลกไม่เคยเจอตั้งแต่มายุโรป(ที่ไม่น่าจะได้เจอกับอากาศทึมๆมึนๆ แบบอังกฤษ)
ตั้งแต่เดินทางเข้ามาวันแรกบน
Malpensa Express
หรือเข้างาน Design Week 2009 (มิลานแฟร์) ผมมีอันต้องตะลึงตึงตึง
คน ครับ คน
คลื่นมนุษย์มหาศาลทะลักกันเข้ามาเบียดเสียดเดินทางกันมาที่มิลาน ขนาดมาวันแรกๆซึ่งงานแสดงซึ่งจัดที่ Rho Fiera
ศูนย์แสดงสินค้าแห่ง(ไม่)ใหม่ของเมือง ยังไม่เปิดให้คนทั่วไปชม ต้องคนที่ทำธุรกิจการค้าหรือนักออกแบบหรือสถาปนิกเท่านั้นเข้าชม คนยังทะลักล้นทุกที่ทุกสถานีทุกทางเข้า ผมลองนึกดูเล่นๆ เอ๊ะไหนว่าเศรษฐกิจไม่ดี
ปีนี้นอกจากภาพรวมของดีไซน์เฟอร์นิเจอร์ที่ตามแฟชั่นของไลฟ์สไตล์มากขึ้นแล้ว สิ่งที่เห็นได้อย่างชัดเจนคือแทรนด์ของการออกแบบที่ลงลึก แบบ "ตบแรงๆ" แล้วขอจูบ
งานเก็บรายละเอียดชัดเจนมากขึน ลวดลาย pattern ใหญ่ๆไม่ว่าของหินหรือกระเบื้องก็ลดลง สำหรับลายไม้มีการลบรายละเอียดของลายออกไปแต่ขยายส่องดูที่grainแบบดุๆ
หลายชิ้นงานกล้าใช้
กล้า"ทดลอง" หลักการของ Illusion ชัดเจนมากในแบรนด์หลัก "หลอก" กันดื้อๆว่าเป็นไม้แต่ไม่ได้ใช้ไม้ หรือโชว์ว่าเป็นเอเชียแต่จริงๆเป็นฝรั่ง
เกือบทั้งหมดของผลงานที่มาโชว์เน้น "ดีเทล" ครับ จับประเด็นโดยการ "ซูม" ไปที่ไหนก็เจอ component ขยายขนาดยักษ์ ไม่ว่าโคมไฟ สวิตท์ ปลั๊ก หิน หรือแม้แต่มือจับ
นอกจากเรื่องแทรนด์แล้ว ที่น่าสังเกตได้อย่างหนึงในปีนี้คือกลับมาเรื่องคนที่มาร่วมงานครับ
คนเอเชีย ไม่ว่าจะจีน ไทยแขกปีนี้จะน้อยลงมาก แตกต่างจากทุกปีซึ่งคนจากแถวๆบ้านเราจะมาตะลุยดูงาน ถ่ายรูปกันทุกซอกมุม จากบนลงล่างเก็บดีเทลใกล้มาไกล บันทึกกันเข้าไปทั้งภาพนิ่งภาพเคลื่อนไหว ไม่ว่าจะเป็นแบรนด์เฟอร์นิเจอร์เล็กหรือใหญ่ จนบางครั้งบางทีเป็นที่รำคาญของฝรั่งที่มาออกงานโชว์ เพราะเขาไม่อยากให้ถ่ายเนื่องจากเป็นลิขสิทธ์ของเขาและอาจเป็นเพราะเหตุผลว่าตัวงานที่เอามาออกยังอยู่ในขั้นทดลองทดสอบหยั่งเสียงตลาดและวงการออกแบบเพื่อนำไปปรับปรุงต่อ นี่เองเป็นเหตุผลที่เรามักเห็นเฟอร์นิเจอร์ที่ผลิตจากเมืองจีนหรือที่ดีไซน์ในเอเชียที่อาจดูสวยมีกลิ่นของความโมเดิร์น มองเผินๆหน้าตามันออกจะแปลกๆแต่เผลอคิดไปได้ว่าเออเราก็ทำได้คิดได้ ผลิตได้เหมือนฝรั่ง(เนอะ) ก็ที่มันดูแล้วเพี้ยนๆหลุดๆไปบ้างเนื่องจากไปก๊อปของๆเค้าที่ความคิดความอ่านมันยังไม่ตกผลึกและอยู่ในขั้นทดลองมา แล้วเอามา improvise (เอามาแถ) เอาเองนี่ต่างหากครับ (คือแปลว่าเค้ายังคิดไม่จบแล้วเรารีบไปเอามา
เลยทำไม่เหมือนสิ่งที่เค้าจะตั้งใจแสดงออกมา)
อย่างไรก็ดีจะว่าไปคนแถวๆบ้านเราก็ไม่ได้เลวร้ายไปทั้งหมดนะครับ เรื่องฝีมือการผลิตก็ดีเข้าขั้น ขนาดกระทั่งตอนนี้หลายๆแบรนด์ใหญ่ในอิตาลีและฝรั่งเศส จ้างคนจีนและแขกทำงานเฉพาะทางบางอย่างเช่นส่วนประกอบที่เป็นหนัง โครงเหล็กและพีวีซีด้วยซ้า ยิ่งไปกว่านั้นหลายๆสตูดิโอในอิตาลีตอนนี้ก็เริ่มมีทั้งดีไซเนอร์ทั้งจีน อินเดียและญี่ปุ่น ที่มีความหลากหลายทางความคิดและวัฒนธรรมการออกแบบ มีพื้นฐานจากโรงเรียนหรือสถาบันด้านการออกแบบจากยุโรป (แน่นอนว่าเค้าเก็บเป็นความลับสุดยอด กลัวเสียหน้า และราคาหน้าตั๋ว "Made in Italy")
ที่สนใจคือเมื่อไหร่เราๆท่านๆจะไม่ต้องรอแค่ปลายน้ำแบบนี้เล่า
ไม่รู้จะมีใครตอบได้บ้าง
No comments:
Post a Comment