เคยคุยกับเพื่อนๆหลายคน เค้าถามว่าทำไมเลือกเฟอร์นิเจอร์ให้เข้ากับบ้าน มันยากจัง ทำไมหน้าตามันก็ดูคล้ายกันปีแล้วปีเล่า วัสดุก็ดูเหมือนๆกันแต่ทำไมมันราคาไม่เท่ากัน ทำไมเฟอร์นิเจอร์จากเมืองนอก(หรือเดี๋ยวนี้แม้แต่ในประเทศ)
ราคาแพงเหลือเกิน ซื้อไปแล้วคุ้มหรือ บ้านจะสวยขึ้นมั้ย
...
แวบหนึ่งผมนึกถึงรุ่นน้องคนหนึ่งที่พึ่งจบและกำลังหางาน
รุ่นน้องคนนี้เตรียมตัวอย่างดีสำหรับการสัมภาษณ์ ผลการเรียนดีมาก พอร์ตงานpresentสวยหรู ก่อนออกจากบ้านไปวันนัดสัมภาษณ์ ตรวจแล้วตรวจอีก ตั้งแต่ ผม หน้า ผ้า เล็บ (โห ยังกับจะแต่งงาน)
ระหว่างสัมภาษณ์เธอก็เสนอผลงานที่เคยทำมาด้วยความเชื่อมั่น แต่ใจเต้นตู้มๆ กลัวเค้าไม่รับเข้ามาทำงาน แหม บริษัทออกจะใหญ่เด่นดัง มีชื่อเสียง
ก่อนคุยกันจบ ดีไซน์เนอร์หัวโต๊ะที่นั่งหน้ามุ่ยตลอดการสัมภาษณ์ หันมายิ้มแล้วพูดว่า "ผลงานขนาดคุณนี่ไม่ใช่แค่ "เรา" เลือกคุณ แต่อยากให้ "คุณ" เลือกเราด้วย"
เธอเล่าให้ฟังด้วยความภูมิใจ
...
เรื่องของ character หรือ "บุคลิก" ของแต่ละแบรนด์เฟอร์นิเจอร์เป็นเรื่องน่าติดตาม เป็นเพราะยิ่งตาม ยิ่งรู้ ยิ่งสนุก
เหมือนตัวละครครับ
บางแบรนด์แต่ละปีแต่ละตอน มีปิดโน่น แอบบอกนี่ เหมือนหนังสอบสวนซ่อนเงื่อนชวนให้เดา บางแบรนด์มาแนวหนุ่มฝรั่งใจดี ตรงไปตรงมา น่าเชื่อถือ เคยเป็นอย่างไรก็เป็นแบบนั้น บางแบรนด์จากเด็กขี้เล่นกลายเป็นหนุ่มมีเสน่ห์ บางแบรนด์เป็นสาวเจ้าระเบียบเนี๊ยบนิ้ง บางแบรนด์เหมือนวัยรุ่นลองผิดลองถูกเดาอารมณ์ไม่ได้ซักที(แต่สนุกดี เร้าใจไม่น่าเบื่อ) บางแบรนด์หล่อกริ๊ปแบบไหนก็แบบนั้น บางแบรนด์ออกแนวเป็นตัว "ดื้อ"เล็กๆแบบอ่อนไหว ฉันเป็นฉันเอง(ก็ฉันอยากโชว์)...หลายแบรนด์เป็นแม่บ้านสาวชาวอเมริกัน เสมอต้นเสมอปลาย ทันสมัย (ประเภทดาบก็แกว่งมือก็ไกว)
เลือกเฟอร์นิเจอร์สักชิ้นว่าไป ก็เหมือนเลือกไวน์ บางครั้งขึ้นอยู่กับอารมณ์มากกว่าเหตุผล
ไวน์แต่ละวินเทจรสชาติก็เปลี่ยนได้ตามดินฟ้าอากาศ แทรนด์หรือรูปแบบเฟอร์นิเจอร์ในแต่ละปีก็เปลี่ยนได้ตามกลไกของตลาดหรืออารมณ์ของผู้ออกแบบ
สิ่งที่แตกต่างคือไวน์แต่ละขวดเปิดแล้วดื่มเดี๋ยวเดียวก็หมดแล้ว
เฟอร์นิเจอร์อยู่กับเราไปหลายปี
เลือกแล้วอยู่กันนานๆครับ
...
เฟอร์นิเจอร์ "ที่เหมาะที่ใช่" จึงต้องมี "บุคลิก" เหมือน "ตัวตน" ของเรา
"ราคา" หรือ "รูปแบบ (ดีไซน์)" ไม่ใช่ดัชนีกำหนด "ค่าตัว" เสมอไป
"บุคลิก"ของแบรนด์ ต่างหากที่จะบอกได้ว่าเฟอร์นิเจอร์ชิ้นนั้นเหมาะกับ "ตัวตน" เราหรือไม่
...
เฟอร์นิเจอร์ไม่ใช่ "รถไฟ"ครับ ไม่มีขบวนแรก ไม่มีขบวนสุดท้าย
อยู่ที่ "หากันเจอ" หรือยัง
พอเจอแล้วทีนี้เวลานั่งมองดูโซฟาหรือเก้าอี้ตัวนั้น ก็ได้แต่ถามว่า
"หายไปไม่นาน ทำไมเธอสวยขึ้นจัง"
1 comment:
Unique style is too specific to their taste and attraction^:^
Post a Comment